Κτίσθηκε το 1967 σε οικόπεδο 1500 τ.μ., ενώ στο ίδιο οικόπεδο ανεγέρθηκε αργότερα μία ακόμα τριώροφη πολυκατοικία, ίδιου ύφους και συνθετικών αρχών με την πρώτη. Οι δύο πολυκατοικίες λειτούργησαν ως ενιαία, ως προς τη λειτουργία και τη σύνθεση, ενότητα.

Κάθε όροφος διαμορφώθηκε ως οροφοδιαμέρισμα σαφώς διαχωρισμένο σε δύο ζώνες ιδιωτικού και δημόσιου χαρακτήρα ανάλογα με τη χρήση κάθε χώρου. Οι χώροι διημέρευσης χωροθετήθηκαν, με άμεση πρόσβαση από το κεντρικό κλιμακοστάσιο και σε άμεση επαφή με τον κύριο δρόμο, ενώ στην πιο απομονωμένη και ήσυχη πλευρά του κτιρίου τοποθετήθηκαν τα τρία υπνοδωμάτια με ανατολικό προσανατολισμό. Οι βοηθητικοί χώροι των λουτρών και της κουζίνας, με μικρότερα ανοίγματα, τοποθετήθηκαν κοντά στη βοηθητική εξωτερική σκάλα.

Ιδιαίτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά της πολυκατοικίας αποτέλεσαν η εμφάνιση του φέροντος οργανισμού στην όψη του κτιρίου από ανεπίχριστο οπλισμένο σκυρόδεμα, καθώς και οι ξύλινες λεπτομέρειες της κατασκευής.

Η γλυπτική μορφή του βοηθητικού στρογγυλού κλιμακοστασίου, ο τονισμός του κυρίως κλιμακοστασίου και η καμπύλη απόληξή του στο δώμα, διαμορφώνουν ένα αρχιτεκτονικό ιδίωμα που επαναλαμβάνεται και ισχυροποιείται και σε άλλες δουλειές του γραφείου, όπως η μελέτη του μαιευτηρίου ΛΗΤΩ, που συμπίπτει χρονικά με το έργο αυτό.