Πρόκληση αποτελεί για τους αρχιτέκτονες να διαχειριστούν το όνειρο του «ιδιοκτήτη» και ταυτόχρονα να προστατεύσουν τις προσωπικές τους ιδέες και απόψεις.

Το «κλείσιμο» του σπιτιού από την πλευρά της δουλείας και το αντίστοιχο «άνοιγμά» του σε εσωτερική αυλή και κήπο προς το νότο, σε άμεση σχέση και οπτική επικοινωνία με τον φυτεμένο ελεύθερο χώρο της διπλανής κατοικίας, δημιούργησε έναν εξωτερικό χώρο απόλυτα ελεγχόμενο και απομονωμένο από το ευρύτερο περιβάλλον.

Η λιτή γραμμή στο σχεδιασμό των όψεων και η προσπάθεια να ενταχθεί και να αποτελέσει αισθητική συνέχεια με τη διπλανή οικοδομή, με την οποία έρχεται σε άμεση επαφή, αποτέλεσαν βασικό μέλημα της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Επίσης, ο ογκοπλαστικός χειρισμός, με τη δημιουργία ημιυπαίθριων χώρων στο ισόγειο και την εκμετάλλευση των δωμάτων τους ως βεραντών στον όροφο, μαζί με τα διαγώνια «κοψίματα» των όγκων στο σαλόνι και την είσοδο, είναι χαρακτηριστικά δείγματα της δουλειάς του Κυριάκου και της Αντέλας Κυριακίδη.

Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί ο χώρος διπλού ύψους που δημιουργείται στην τραπεζαρία, γύρω από τον οποίο διατάσσονται στον όροφο το κυρίως υπνοδωμάτιο και το γραφείο. Τον όροφο συμπληρώνουν ένα υπνοδωμάτιο και μικρό studio με αυτόνομο σαλόνι. Σημαντική πηγή θερμικής ενέργειας και φυσικού φωτισμού αποτελούν το διώροφο υαλοστάσιο προς το νότο και η γυάλινη οροφή στην απόληξη της σκάλας.