Την εποχή που κτίζεται η κατοικία στο Π. Ψυχικό, σε ένα από τα προνομιούχα αθηναϊκά προάστια, επικρατεί έντονη ανοικοδόμηση κυρίως μονοκατοικιών.
Οι κατοικίες αυτές αποτελούσαν προνομιακό πεδίο πειραματισμού για τους αρχιτέκτονες, μιας και προσέφεραν κατά κανόνα μεγαλύτερη ελευθερία ογκοπλαστικής επεξεργασίας.

Στην διώροφη αυτή κατοικία η μορφολογία του οικοπέδου καθόρισε ως ένα βαθμό τη λύση που δόθηκε. Οι αρχιτέκτονες επέλεξαν να επεξεργαστούν το κτίριο σε δύο επίπεδα ανά όροφο εκμεταλλευόμενοι την έντονη κλίση.

Οι χώροι στον όροφο ομαδοποιήθηκαν σε τρεις ζώνες. Στο ένα άκρο, και στο ψηλότερο επίπεδο τοποθετήθηκαν τα υπνοδωμάτια, ενώ στο άλλο άκρο, στο χαμηλότερο επίπεδο τοποθετήθηκαν το καθιστικό, η τραπεζαρία και η κουζίνα.

Στο ισόγειο και σε συνέχεια με τον κήπο, το ψηλότερο άκρο διαμορφώθηκε ως pilotis με θέσεις στάθμευσης οχημάτων, ενώ το χαμηλότερο ως ξενώνας.

Τα φαρδιά στηθαία των βεραντών, μαζί με τον κατακόρυφο εμφανή σκελετό χωρίζουν το κτίριο οπτικά σε ζώνες και διαχωρίζονται από τους λευκούς τούβλινους τοίχους πλήρωσης με έντονες σκοτίες.