Η πολυκατοικία αυτή στο Π. Ψυχικό μοιράζεται πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την πολυκατοικία στη Φιλοθέη (Κορυτσάς). Τα επτά όμως χρόνια απόστασης μεταξύ των δύο κτιρίων καθιστούν το μεταγενέστερο ωριμότερο δείγμα της δουλειάς των αρχιτεκτόνων.

Στο συγκεκριμένο κτίριο γίνεται εντονότερη προσπάθεια διερεύνησης των ογκοπλαστικών δυνατοτήτων του κτιρίου και σε ορισμένες περιπτώσεις οι μεγάλες συρόμενες μπαλκονόπορτες από οροφή σε δάπεδο, δίνουν τη θέση τους σε μεγάλα παράθυρα και ζαρντινιέρες.

Λόγω του ότι το συγκεκριμένο κτίριο κτίστηκε με τη μέθοδο της αντιπαροχής και το κτιριολογικό πρόγραμμα καθορίστηκε από τον κατασκευαστή βάσει των τάσεων της αγοράς, μελετήθηκε ένα διαμέρισμα ανά όροφο στο οποίο όλοι οι ιδιωτικοί χώροι στράφηκαν προς την πιο ήσυχη οδό στο πίσω μέρος του κτιρίου, ενώ το καθιστικό και η τραπεζαρία τοποθετήθηκαν στην όψη.

Για μία ακόμα φορά ο σκελετός της φέρουσας κατασκευής παρέμεινε ορατός και ανεπίχριστος. Αντίθετα οι βεράντες, σε μια προσπάθεια να δοθεί μεγαλύτερη πλαστικότητα στις τέσσερις όψεις του κτιρίου μοιάζουν να «συρταρώνουν» στα κατακόρυφα φέροντα στοιχεία, κάτι το οποίο οι αρχιτέκτονες επιχειρούν για πρώτη φορά σε κατοικίες τους.